Londralı haritacı John Spilsbury, 1760 yılında haritasını tahta üzerine yerleştirip, ülkeleri sınırlarından keserek ilk yapbozu yapmıştır. Bu harita puzzle, İngiliz çocukların coğrafya derslerinde de kullanılmıştır. Fikir aslında güzeldi ve İngiltere'de 1820 yılına kadar bir eğitim aracı olarak kullanıldı. 1880 yılında pedallı testerenin icat edilmesiyle ve 1900 yılında, kontrplakların kullanılmaya başlanmasıyla resimler ön tarafa yapıştırılıp, plakanın arka tarafından kesilebilmesiyle yapboz yapımı hızlandı. Aynı yıllarda karton yapbozlar da kullanılmaya başladı. Sadece çocukların değil hafta sonu partilerinde büyüklerin de eğlencesi olmuştu. Fark çocukların yapbozlarında resim bittiğinde ne olacağını gösteren kılavuz olması büyüklerinkinde olmamasıydı.

1920-30 arasında yapboz altın yıllarını yaşamaya başladı. Artık daha karmaşık ve zor yapbozlar yapılıyordu. İşsizliğin arttığı 1930’lu yıllardaki yoğun stres de ucuz ve haftalık üretilen yapbozlar yoluyla atılmaktaydı. Buna karşın Par Puzzle, sinema sanatçıları ve zengin kişiler için kaliteli, kişiye özel puzzle yapan şirketler de vardı.

Amerikan firması Springbok "Convergence" adlı dünyanın en zor puzzle'ını yaptığını iddia ediyordu. Steve Richordson ve Dave Tibbets tahta puzzle üreten firmalarını kurdular ve zor çözülen üç boyutlu puzzle üretmeye başladılar.

Yapboz (Lego) tüm zamanların en eğlenceli ve yaygın oyunlarından biridir. Bir şeylerin parçalarını kendi elleriyle bir araya getirip tümü yakalama amacıyla her yaşın ve her cinsin oyuncağı olmuştur. Bugün teknolojinin getirdiği kolaylıklarla farklı nitelik, malzeme ve teknikte yapbozlar üretilmekte ve hala aynı işe yaramaktadır: Oynayarak stres atmak ve eğlenmek.